فتق دیسک های بین مهره ای بیشتر در استئوکندروز مرتبط با افزایش سن به دلیل خشکی و شکنندگی حلقه فیبروزوس ظاهر می شود. اما این تنها یکی از عوامل خطر است. سایر موارد عبارتند از:
- بار سنگین در ناحیه کمر به دلیل اضافه وزن.
- ضعف دستگاه عضلانی.
- وراثت
- سبک زندگی بی تحرک و در نتیجه فشرده سازی مداوم ساختارهای مهره ای.
- سیگار کشیدن.
- فعالیت بدنی عالی
طبق آمار پزشکی، این بیماری در مردان چند برابر زنان رخ می دهد.
شایع ترین علل این بیماری چیست:
- صدمات ناشی از تصادفات جاده ای یا سقوط.
- بلند کردن اجسام سنگین با توزیع نادرست بار.
- اسکولیوز یا لوردوز که منجر به افزایش استرس در نواحی خاصی از ستون فقرات می شود.
- دیسپلازی مفاصل ران.
- بیماری های مزمن، از جمله سل ستون فقرات، نئوپلاسم ها، سیفلیس.
- اختلالات متابولیک (ارثی و اکتسابی).
همه این عوامل باعث ساییدگی و ضعیف شدن غضروف ها و استخوان های ستون فقرات می شوند. و این دلیل اصلی فتق بین مهره ای است.
مراحل توسعه بیماری
بدون درمان مناسب، بیماری پیشرفت می کند و وضعیت دیسک های ستون فقرات آسیب دیده بدتر می شود. چهار مرحله در پیشرفت بیماری وجود دارد:
- پرولاپس. دیسک بین مهره ای کمی جابجا شده است، بیش از دو میلی متر نیست. هسته پالپوس از بدنه مهره خارج نمی شود.
- برآمدگی کمر. لبه دیسک از بدنه مهره ها تا فاصله 1. 5 میلی متری گسترش می یابد، اما جابجایی هسته مشاهده نمی شود.
- اکستروژن. هسته از بدنه مهره بیرون زده است.
- جداسازیهسته عملاً می افتد و به صورت قطره روی مهره آویزان می شود. در این مرحله خطر پارگی حلقه فیبروزوس و نشت ترشح مایع وجود دارد.
در مرحله اول بیماری، فرد تقریباً نگران چیزی نیست، گاهی اوقات کمردرد وجود دارد، اما به سرعت از بین می رود. با پیشرفت بیماری، وضعیت سلامتی نیز بدتر می شود، علائم دردناک تر و نگران کننده تر می شوند. اگر تشخیص به موقع انجام نشود و درمان شروع نشود، عواقب آن ممکن است: فلج پاها و اختلالات جدی سیستم عصبی.
فتق لومبوساکرال چگونه ظاهر می شود؟
فتق بین مهره ای می تواند با علائم زیر ظاهر شود:
- درد در ناحیه کمر.
- درد هنگام راه رفتن که به ناحیه ران تابش می کند.
- بی حسی پاها، انگشتان، نواحی روی سطح ساق پا و ران.
- احساس سنگینی در پاها.
- سفتی حرکت.
برای اینکه در جستجوی کمک پزشکی تاخیر نداشته باشید، ارزش دارد که علائم بیماری را با دقت بیشتری تجزیه و تحلیل کنید. آنها را می توان به سه گروه تقسیم کرد.
سندرم درد
درد همراه با فتق ستون فقرات لومبوساکرال یک علامت کلیدی است. حتی در مرحله اول، درد در ناحیه دیسک آسیب دیده به خصوص پس از آسیب دیده می شود. آنها می توانند افزایش یا کاهش پیدا کنند و سپس دوباره ایجاد شوند. بیشتر اوقات ، ناحیه خاجی حتی صدمه نمی بیند ، اما درد می کند ، به خصوص با فعالیت بدنی یا کار بی تحرک طولانی مدت. اگر فردی روی پهلوی سالم دراز بکشد و ساق پا را خم کند، دردها کاملاً فروکش می کند. این وضعیت می تواند چندین ماه ادامه یابد.
با درمان به موقع برای کمک پزشکی، خلاص شدن از شر مشکل آسان است. کافی است با عادات بد خداحافظی کنید و تمرینات فیزیوتراپی توصیه شده توسط پزشک را انجام دهید.
هر روز، ناحیه آسیب دیده افزایش می یابد و وضعیت بافت های دیسک بدتر می شود. انتقال به درجه دوم بیماری با افزایش درد نشان داده می شود. اکنون نه تنها در ناحیه خاجی احساس می شود، بلکه تمام قسمت پایین کمر را پوشش می دهد، به ناحیه گردن رحم، به هر عضله ستون فقرات، باسن، ران، ساق پا، پا و انگشتان پا می رسد. ناراحتی خود را با فعالیت بدنی نشان می دهد، حتی ناچیز - سرفه یا عطسه.
سندرم مهره ای
افزایش درد در مرحله دوم با اسپاسم مداوم عضلات پشت همراه است. این منجر به ناراحتی حتی بیشتر برای بیمار می شود. او نمی تواند آزادانه حرکت کند، پشت خود را صاف کند، کشش دهد. راه رفتن چنین شخصی نامشخص می شود، او همیشه به طرف مقابل بیمار خم می شود، خم می شود.
به دلیل اختلال در هماهنگی حرکات، کیفیت زندگی انسان بدتر می شود. او نمی تواند وظایف تعیین شده در محل کار را به خوبی انجام دهد و استراحت فعال به دلیل درد مداوم غیر واقعی می شود.
سندرم رادیکولار
اگر فتق بدون مراقبت توسط پزشکان رها شود، یک بیماری پیشرونده منجر به فشرده شدن ریشه های ستون فقرات می شود که در نتیجه از بین می روند و دسترسی خون به بافت های دیسک آسیب دیده تقریبا غیرممکن است. علائم مشخصه مراحل جدی بیماری ظاهر می شود:
- ضعیف شدن عضلات ساق پا. بیمار نمی تواند چمباتمه بزند، کشش دهد، بپرد. حتی بالا رفتن از پله ها هم برایش سخت است.
- بی حسی ناحیه آسیب دیده و نواحی اطراف آن. پوست غیر حساس و رنگ پریده می شود، احساس برآمدگی غاز و گزگز وجود دارد. بیماران از هیپرهیدروزیس در ناحیه آسیب دیده و پاها یا برعکس، خشکی بیش از حد پوست شکایت دارند.
- لومباگوبیمار دچار کمردرد در ناحیه کمر با درد حاد و تیز می شود که با هر حرکتی این درد بیشتر می شود. اگر درمان نشود، منجر به تخریب مفاصل لگن و زانو می شود.
- نازک شدن قابل توجه ساق پا که منجر به عدم تقارن وضعیت بدن می شود.
- اختلال در اندام های لگنی. بیماری های اورولوژی و زنان تشدید می شود، میل جنسی از بین می رود، اسهال، بی اختیاری ادرار ممکن است.
در موارد شدید فتق نخاعی، خطر فلج، ناتوانی و حتی مرگ وجود دارد.
تشخیص آسیب شناسی
اگر فردی کمردرد شدید دارد، باید با یک متخصص مغز و اعصاب وقت ملاقات بگذارد. او معاینه ای را با آزمایش های پزشکی انجام می دهد:
- شناسایی رفلکس های تاندون های اندام تحتانی.
- تست لیفت پا
- تعیین حساسیت به گرما یا سرما، درد و لرزش در تمام سطح ساق پا، ران، باسن، شکم و پشت.
سپس پزشک بیمار را برای MRI یا سی تی اسکن از ستون فقرات کمری ارجاع می دهد. با کمک تکنیک های توموگرافی تصویری سه بعدی از ناحیه آسیب دیده به دست می آید. می توان از آن برای تعیین محل و اندازه فتق، مرحله بیماری استفاده کرد.
در صورت وجود خطر آسیب نخاعی، الکترومیوگرافی، نوروگرافی و میلوگرافی حاجب نیز تجویز می شود. با کمک این مطالعات، پزشک تشخیص می دهد که آیا یک مداخله جراحی فوری ضروری است یا خیر.
درمان فتق دیسک
فتق مهره به دو صورت محافظه کارانه و جراحی درمان می شود. انتخاب تکنیک بستگی به مرحله توسعه بیماری، وجود بیماری های همزمان و موارد منع مصرف دارد.
درمان محافظه کارانه
دوره درمانی در درجه اول با هدف تسکین درد و کاهش وضعیت بیمار است.
پزشک چه داروهایی را می تواند تجویز کند:
- داروهایی که درد و التهاب را تسکین می دهند. در صورت تشدید - به صورت تزریق. هنگامی که درد حاد برطرف شد (معمولاً سه تا چهار روز کافی است) داروهای خوراکی با اثر مشابه تجویز می شود.
- بلوک نووکائین با افزودن کورتیکواستروئیدها. یک روش مشابه قادر است درد را به مدت دو هفته به طور همزمان متوقف کند. معمولاً یک دوره انسداد با تزریق در قسمت های مختلف دیسک آسیب دیده انجام می شود.
- شل کننده های عضلانی عمل مرکزیآنها با تسکین گرفتگی درد، فعالیت عضلات را کاهش می دهند.
- مجتمع های ویتامین و مواد معدنی با تأکید بر عناصر گروه B. آنها کمی عضلات را شل می کنند، به بازسازی بافت و هدایت تکانه های عصبی کمک می کنند.
پس از تسکین سندرم درد، مصرف داروها کاهش می یابد. درمان بیماری به دلیل فیزیوتراپی و فیزیوتراپی است.
روش های درمانی فیزیوتراپی نیز بسته به شرایط بیمار انتخاب می شود. میتواند اینطور باشد که:
- درمان با گرما یا شوک الکتریکی.
- الکتروفورز با داروهای ضد التهابی.
- طب سوزنی و طب فشاری.
- هیرودوتراپی
- هیدروماساژ.
ماساژ معمولی تنها در صورت عدم وجود سندرم درد مجاز است. یک درمان فیزیوتراپی موثرتر، درمان دستی با آرامش پس از ایزومتریک است.
پزشکان به شدت به بیماران سیگاری توصیه می کنند که سیگار را ترک کنند.
تنظیم تغذیه نیز به ویژه برای بیماران دارای اضافه وزن مهم است. غذاهای چرب، شور، شیرینی ها و الکل باید از منو حذف شوند. یک رژیم غذایی کم با فراوانی سبزیجات و فرآورده های شیر تخمیری به بدن کمک می کند تا درمان را بهتر تحمل کند و همچنین از شر وزن هایی که روی کمر سنگینی می کند خلاص شود.
مداخله جراحی
درمان محافظه کارانه معمولاً حدود دو ماه طول می کشد. اگر نتیجه دلخواه را ندهد، تصمیم به تغییر تاکتیک های درمانی یا انجام عمل جراحی گرفته می شود. دومی برای درد شدید، از دست دادن حساسیت پاها، اختلال در عملکرد اندام های لگن تجویز می شود. بسته به پیچیدگی شرایط، عملیات به روش های زیر انجام می شود:
- روش آندوسکوپیسه ریز برش در ناحیه آسیب دیده ایجاد می شود. یک دوربین برای پخش به مانیتور به یک دوربین معرفی شده است. از طریق دو مورد دیگر، بیرون زدگی فتق با استفاده از ابزار دقیق مینیاتوری برداشته می شود.
- با روش دیسککتومی از راه پوست. هسته آسیب دیده از طریق سوراخ در دیسک مهره برداشته می شود و با یک ماده مصنوعی جایگزین می شود.
- با بازسازی لیزریاین به شکل سوراخ با استفاده از یک سوزن مخصوص بدون تشریح بافت انجام می شود. اشعه لیزر ساختارهای دیسک را گرم می کند و بازسازی سلولی را تحریک می کند و همچنین درد را تسکین می دهد.
در موارد دشوار، اندو پروتز دیسک های مهره ای امکان پذیر است - جایگزینی اندام آسیب دیده با ایمپلنت.
پس از مداخلات جراحی پیچیده، توانبخشی مورد نیاز خواهد بود. فرد عمل شده باید کرست بپوشد و تا حدود سه ماه قادر به نشستن نخواهد بود. دوره توانبخشی بیشتر شامل تمرین ژیمناستیک درمانی و فیزیوتراپی است.
تکنیک های پیشگیرانه
مانند هر بیماری دیگری، پیشگیری از فتق دیسک راحت تر از درمان است. کارهایی که باید انجام دهید تا دیسک های ستون فقرات خود را سالم نگه دارید:
- اگر شغل شما با آنها مرتبط است یا اگر یک ورزشکار حرفه ای هستید، بارها را با دقت محاسبه کنید.
- وزن صحیح بدن (شاخص آن نباید از 30 تجاوز کند).
- یک تشک خوب برای خوابیدن در وضعیت صحیح (ترجیحا به پشت) انتخاب کنید.
- در تربیت بدنی ملایم، شنا، تناسب اندام شرکت کنید.
- برای تقویت کرست عضلانی ستون فقرات در تمرینات صبحگاهی تمریناتی را بگنجانید.
- سیگار را رها کنید
- خوب بخور.
اگر رعایت این قوانین به یک عادت تبدیل شود، خطر ابتلا به فتق ستون فقرات تنها در نتیجه تصادف وجود دارد.
فتق دیسک خطرناک با عواقب جدی است و درمان موارد پیشرفته بسیار طولانی است. برای جلوگیری از جراحی و عوارض، اگر احساس دردناکی در پشت دارید، باید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.
استئوکندروز
خود اصطلاح استئوکندروز از دو کلمه استئو - استخوان و غضروف غضروفی مشتق شده است. به عبارت ساده تر، استخوان سازی غضروف است. اگرچه این تعبیر اساساً اشتباه است. برخی در توهمات خود از این هم فراتر می روند و مطمئن هستند که پوکی استخوان رسوب نمک در مفاصل است. علاوه بر این، این نمک خوراکی است که ظاهراً به مقدار زیاد خورده می شود.
پاتوژنز
در واقعیت، همه چیز کمی متفاوت اتفاق می افتد. و سخت ترو نمک سفره اگر نقشی در بروز پوکی استخوان داشته باشد بسیار غیرمستقیم است. استئوکندروز بر اساس دیستروفی و دژنراسیون غضروف مفصلی است. این یک بیماری مستقل نیست، بلکه یک فرآیند پاتولوژیک است که تقریباً در هر جایی که بافت غضروف همبند وجود دارد قابل ذکر است.
با این حال، پوکی استخوان در موارد بسیار زیاد بر ستون فقرات تأثیر می گذارد. چرا اینطور است؟واقعیت این است که بین مهره ها نوعی فاصله دهنده وجود دارد - دیسک های بین مهره ای (بین مهره ای). نقش فیزیولوژیکی این دیسک‌ها محافظت و محافظت از بدنه مهره‌ها در برابر سایش زودرس ناشی از استرس مکانیکی است. دیسک از یک هسته مایع درونی پالپوزوس تشکیل شده است که توسط یک حلقه فیبروزوس و یک صفحه انتهایی بالا و پایین احاطه شده است.
دیسک تحت فشار مکانیکی فوق العاده ای قرار می گیرد که منجر به آسیب دائمی به ساختارهای آن در سطح سلولی می شود. در انسان، این فرآیندها بیش از حد برجسته هستند - این پرداخت ما برای راه رفتن عمودی است. برای جلوگیری از پاک شدن کامل دیسک، باید دائماً بازسازی شود، یعنی بازیابی شود. این تعادل فرآیندهای آسیب و بازسازی است که ساختار طبیعی دیسک بین مهره ای را تعیین می کند. یکی دیگر از جزئیات عجیب این است که تامین خون و مواد مغذی به دیسک‌های بین مهره‌ای نه از طریق رگ‌های خونی که در دوران کودکی بیش از حد رشد می‌کنند، بلکه به صورت پراکنده از بافت استخوانی بدن مهره‌ها انجام می‌شود. باز هم پرداخت توانایی راه رفتن روی دو دست و پا نه چهار دست و پا.
به همین دلیل دیسک های بین مهره ای از نظر آناتومیکی و فیزیولوژیکی به راحتی آسیب می بینند. هر فرآیند منفی در بدن منجر به عدم تعادل در بازسازی آسیب و ایجاد دیستروفی و دژنراسیون در دیسک ها می شود. یک دیسک از نظر ساختاری معیوب دیگر قادر به تحمل تنش مکانیکی مناسب نیست. تحت فشار بیش از حد از مهره های پوشاننده، دیسک ها در جهات مختلف، معمولاً به طرفین و عقب جابجا می شوند. این فرآیند فتق دیسک نامیده می شود.
بافت استخوانی مهره ها نیز که پوشش غضروفی خود را از دست داده است، دچار سایش مکانیکی می شود. به دلیل ضربه مداوم در سطح لبه قدامی بدن مهره ها، رشد استخوان پاتولوژیک ایجاد می شود - استئوفیت ها. اسپوندیلوز ایجاد می شود. به دلیل انحطاط و جابجایی دیسک، فضاهای بین مهره ای کاهش می یابد، کانال نخاعی باریک می شود و ریشه های اعصاب نخاعی به اصطلاح تحت تأثیر قرار می گیرند. سوراخ های روزنه
علل
علل یا عوامل اتیولوژیک پوکی استخوان متفاوت است. آنها می توانند هر دو محلی باشند، یعنی. ناشی از آسیب شناسی خود ستون فقرات و اختلالات عمومی در سطح ارگانیسم است. هر گونه آسیب شناسی منجر به نقض ساختار ستون فقرات یا اختلالات متابولیک می تواند به عنوان علت پوکی استخوان در نظر گرفته شود. در این رابطه وجود دارد:
- تغییرات در پیکربندی ستون فقرات (اسکولیوز، لوردوز پاتولوژیک یا کیفوز)
- سایر نقایص سیستم اسکلتی عضلانی - صافی کف پا، کمربند شانه ای باریک، ناهنجاری های لگنی
- آسیب ستون فقرات
- ایمنی ضعیف
- اختلالات متابولیک - پوکی استخوان، چاقی، دیابت شیرین، بیماری تیروئید
- بیماری های سیستم قلبی عروقی - آترواسکلروز، فشار خون بالا
- اختلالات گوارشی که منجر به جذب ناکافی مواد مغذی از دستگاه گوارش می شود.
- وراثت
لازم به ذکر است که شرایط پاتولوژیک فوق لزوماً منجر به پوکی استخوان نمی شود. این مستلزم قرار گرفتن مداوم در معرض برخی عوامل مستعد کننده است - هیپوترمی، سوء تغذیه، سبک زندگی بی تحرک، یا برعکس، فعالیت بدنی بیش از حد.
علائم
استئوکندروز به خودی خود یک فرآیند بدون علامت است. و در عین حال، علائم انحطاط دیسک بین مهره ای متنوع است. چطور؟واقعیت این است که تظاهرات بالینی استئوکندروز بر اساس عوارض آن است - فتق دیسک، اسپوندیلوز، سیاتیک، باریک شدن کانال نخاعی.
علاوه بر این، کلینیک بسته به محلی سازی غالب فرآیند در ستون فقرات گردنی، قفسه سینه یا لومبوساکرال بسیار متغیر است. بخش آخر اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد، زیرا این قسمت پایین کمر است که حداکثر فعالیت بدنی را انجام می دهد. علائم پوکی استخوان ناحیه لومبوساکرال:
- درد (لومبدنی، کمر، سیاتیک)
- محدودیت حرکت در کمر و اندام تحتانی (لنگش متناوب)
- در اینجا، اختلالات حساسیت از نوع پارستزی - بی حسی، سوزش، خزش
- کشش پاتولوژیک عضلات کمر
- در صورت عدم درمان، اختلال در عملکرد اندام های لگنی.
استئوکندروز دهانه رحم تا حدودی کمتر از لومبوساکرال مشاهده می شود. با این حال، این آسیب شناسی نیز بسیار رایج است. علاوه بر علائم معمول درد (سروییکالژیا)، کاهش حساسیت و حرکات در اندام فوقانی، استئوکندروز گردنی به دلیل اختلال در خون رسانی به مغز، ویژگی های خاص خود را دارد. این ویژگی ها آشکار می شود:
- بیخوابی
- سردرد، سرگیجه
- حالت تهوع دوره ای
- ضعف عمومی، خستگی سریع
- نوسانات فشار خون
- گاهی اوقات دندان درد
- واکنش های رفتاری به شکل اشک ریختن، تحریک پذیری.
ناحیه قفسه سینه با استئوکندروز نسبتاً نادر تحت تأثیر قرار می گیرد. بیماران در این مورد افرادی هستند که به دلیل شغل مجبور به نشستن در یک موقعیت ناخوشایند ثابت هستند - دانش آموزان، دانش آموزان، برنامه نویسان، کارمندان اداری. علائم پوکی استخوان در این مورد به شرح زیر خواهد بود:
- درد و پارستزی در قفسه سینه
- تنگی نفس
- احساس تپش قلب
- محدودیت حرکت در ستون فقرات قفسه سینه.
تشخیص
از همه اینها مشخص است که پوکی استخوان یک بیماری آفتاب پرست است. به دلیل شباهت علائم، به راحتی می توان آن را با حوادث عروقی مغز، فشار خون بالا، انفارکتوس میوکارد، آنژین صدری، اختلالات عصبی اشتباه گرفت. به همین دلیل است که برای تشخیص صحیح، یک تشخیص پیچیده جامع به منظور تعیین صحیح علائم و درمان پوکی استخوان مورد نیاز است.
این تشخیص علاوه بر پرسش و پاسخ سنتی و شفاف سازی شکایات بیمار، باید شامل معاینه پزشکی و روش های تحقیقاتی خاص باشد. این روش ها شامل اشعه ایکس از ستون فقرات، سونوگرافی اندام های داخلی است. اخیراً تصویربرداری رزونانس مغناطیسی و محاسباتی با موفقیت برای تشخیص پوکی استخوان مورد استفاده قرار گرفته است.
رفتار
تاکتیک های درمانی پوکی استخوان شامل استفاده از موارد زیر است:
- داروها
- ماساژ
- روش های فیزیوتراپی
- فیزیوتراپی (ورزش درمانی)
- درمان دستی
- طب سوزنی.
دارو برای استئوکندروز عمدتاً با هدف تسکین درد و از بین بردن فرآیندهای التهابی در ریشه های عصبی است. برای این منظور از داروهای NSAID استفاده می شود. در ترکیبات مختلف، این داروها به طور گسترده ای در قالب پماد، تزریق، قرص برای درمان پوکی استخوان استفاده می شود. نباید فراموش کرد که این داروها روی کبد، معده و روده تأثیر منفی می گذارند. با این کار می توانند اختلالات متابولیک در پوکی استخوان را تشدید کنند. درد انسداد را به خوبی با بی حس کننده های موضعی تسکین می دهند. درست است که اثر این وجوه کوتاه مدت است و به هیچ وجه بر روند استئوکندروز به طور کلی تأثیر نمی گذارد.
بهبود فرآیندهای متابولیک در سطح موضعی و بدن با کمک داروهایی مانند غضروف‌ها، محرک‌های ایمنی و ویتامین‌های دارای مواد معدنی امکان‌پذیر است. کندروپروتکتورها در قرص ها، پمادها و آمپول ها استفاده می شوند. از جمله عوامل تقویتی، ویتامین C، گروه B، در ترکیب با مواد معدنی استفاده می شود. در این راستا، آماده سازی کلسیم بیشتر ترجیح داده می شود. در واقع، بر خلاف برخی اظهارات اشتباه، اساس پوکی استخوان بیش از حد نیست، بلکه فقط کمبود کلسیم است.
پس از تسکین موفقیت آمیز تشدید، فیزیوتراپی، ماساژ و ورزش درمانی نشان داده می شود. الکتروفورز با کلسیم، فونوفورز با هیدروکورتیزون، آمپلی پالس، پارافین درمانی به عنوان روش های فیزیکی استفاده می شود. تمام این اقدامات با هدف از بین بردن درد و التهاب در ریشه های عصبی، رباط ها و ماهیچه ها انجام می شود. ماساژ برای پوکی استخوان طبق روش پذیرفته شده انجام می شود. منطقه ماساژ بسته به محل استئوکندروز انتخاب می شود. گسترش دامنه حرکتی با کمک ورزش درمانی حاصل می شود. در ابتدا، در مرحله تشدید، عملاً هیچ بار دینامیکی وجود ندارد. بیمار به طور مداوم در وضعیت مطلوب قرار دارد. در این زمان، پوشیدن وسایل بی حرکت - کرست کمری، یقه گردن شانتس - مطلوب است. با رفع تشدید، حجم و مدت حرکات در حین ورزش درمانی افزایش می یابد.
اخیراً در درمان پوکی استخوان، روش های غیر سنتی درمان - طب سوزنی، درمان دستی، استئوپاتی دریافت شده است. طب سوزنی تاثیری بر نقاط فعال بیولوژیکی خاص واقع در امتداد ستون فقرات، روی گوش، روی دست ها و پاها است. با درمان دستی، وضعیت طبیعی مهره‌ها و دیسک‌های بین مهره‌ای با عمل دستی دست‌های متخصص بازیابی می‌شود. و در دوره استئوپاتی، یکپارچگی ساختاری سیستم اسکلتی عضلانی با استفاده از تکنیک های خاص تضمین می شود. در صورت عدم تأثیر اقدامات محافظه کارانه برای درمان پوکی استخوان، درد مداوم، عوارض، جراحی نشان داده می شود. دیسک جابجا شده پاتولوژیک برداشته می شود. در حال حاضر، برای این منظور، میکرودیسککتومی انجام می شود - برداشتن آندوسکوپی دیسک جابجا شده.